Dresscode gemist

Een week geleden stond ik nog in mijn eigen slaapkamer mezelf op mijn koffer te gooien in de hoop dat deze toch nog dicht kon, een week later lig ik in bed in mijn kamertje en heb ik best al wel veel meegemaakt.

Gister (19-1-2015) heb ik mijn eerste college gehad op de uni, deze was prima te volgen en de leerkracht was erg aardig en behulpzaam. We zitten niet in een internationale klas, we zijn alsware ‘gedumpt’ tussen andere Engelse studenten die al jaren studeren op de uni. Zij zijn erg op zichzelf en knopen geen gesprekjes aan, best jammer. Internationale studenten daar in tegen (die dan niet bij ons in de klas zitten, maar die ik heb gesproken) zijn erg sociaal en informerend, erg leuk! Niets te klagen over de uni, op een dingetje na: 3 uur achter elkaar hetzelfde vak volgen is wel iets teveel van het goede..

Na een typisch Hollands culinair hoogstandje (uiteraard) hebben we ons afgelopen vrijdagavond klaargemaakt voor een avondje town. We besloten om naar de club Walkabout te gaan, zo’n 15 a 20 minuutjes lopen vanaf ons huisje. Deze club was ontzettend gezellig ingericht, de muziek was goed en daardoor heb ik me er prima vermaakt, de sfeer zat er dan ook goed in. Buiten dit alles om voelde ik me wel erg bekeken.. Kennelijk is het not done om te verschijnen in een lange broek met all stars en een leuk hempje. Over onze all stars hebben we dan ook veel opmerkingen gehad, het was haast ‘gewaagd’ om deze aan te doen tijdens uitgaan. Sommige Engelsen vonden het dan ook erg ‘cool’ dat we ze aanhadden, juist omdat het afweek van de rest. Anderen keken me eerder met afkeurende blikken aan alsof ik net vanuit Jupiter met een ruimteschip was binnen komen vallen. Schijnbaar was de dresscode ‘less is more’ en dan ook letterlijk ‘less is more’, deze heb ik helaas gemist.. wat jammer nou!

Ik kreeg langzamerhand het gevoel dat ik in klein geordie shore was beland. Extreem korte rokjes, enorm hoge hakken, borsten die tot je kin zo hoog omhoog waren geduwd door een tien maten te kleine push up BH en een lichaam dat slechts bedekt is met een dun lapje stof, schijnbaar was dit de manier waarop ik had moeten verschijnen. Oh, natuurlijk niet te vergeten het getoupeerde haar.. Daarnaast barstte bij sommigen de make up nog nét niet van hun gezicht. Ik heb mijn ogen uitgekeken en me kostelijk vermaakt. Wanhopig rondhupsen, 10 x op je muil gaan en dan vervolgens met je benen wijd (ja nog steeds met een kort rokje) op de grond blijven liggen totdat een kerel je opraapt.. dat is dus de manier hoe je aan de man komt!
Niet alle vrouwen waren zo gekleed, ik heb er een paar gezien die zich niet zo overdreven vertoonden, maar schijnbaar is het heel normaal en gewoon om op deze manier rond te paraderen tijdens het uitgaan hier.

Engelse boys zijn dan ook echt anders dan de dutch boys. Een ‘normaal’ praatje kan er echt maar zelden vanaf. Ten eerste kan ik ze vaak door hun accent niet verstaan, daarnaast ruiken ze niet altijd bepaald fris (wellicht heeft dit iets te maken met de drank die ze teveel drinken en vervolgens op straat uitbraken?) en als dan ‘de’ vraag gesteld wordt: ‘do you have a boyfriend?’ is haast bijna standaard de volgende vraag: ‘do you wanna go outside?’ of ‘come with me to my place’. Of je hebt nog dat ze het gewoon ter plekke proberen. Al dit voorgaande vind plaats binnen 2 a 3 minuten. Het geeft mij het gevoel dat vrouwen slechts een lust object zijn of hun gewoon wanhopig en eencellig. Ik snap niet helemaal waar dit alles voor nodig is maar goed.

Nou heb ik uiteraard ook wel aardige en leuke Engelse jongens en meiden ontmoet en gesproken, dus geheel generaliseren wil ik nou ook weer niet, ik heb ook echt een super leuke avond gehad en er zitten erg gezellige mensen tussen, maar over het algemeen is dit het beeld dat ik tot nu toe van de Engelsen en hun uitgaansleven heb ontwikkeld.
Het lijkt wel of ze geheel géén schaamte kennen of iets dergelijks, want met als klapper op de vuurpijl liepen we na onze uitgaansavond naar buiten en liepen we pontificaal tegen het ‘zaakje’ van een jongen aan die het nodig vond om deze te delen met jan en alleman alsof het niets was. Wat een kearl..